Starość ma wiele wymiarów i odcieni. Od subtelnej bieli, przez błękit, róż, brąz, aż po przytłaczającą i depresyjną szarość i czerń. Bez wględu na prezentowaną barwę  i usposobienie człowieka, okres starości wzbudza we mnie wielką czułość i wzruszenie. Za każdym razem wymiękam, jestem gotowa oddać seniorom wszystko, łącznie z moimi nadprogramowymi kilogramami czego niejednokrotnie potrzebują, tracąc siłę mięśni i ciała. Jeśli jesteś uroczą lub nawet mniej uroczą babuleńką lub dziaduniem z pewnością ustąpię Ci miejsca, oddam milion bezinteresownych przysług, uśmiechnę się szeroko, okazując życzliwość i szacunek. Przyznaję, ze niejednokrotnie wychodzę na tym korzystnie, niczym Chuck Norris na zniżkach na manicure hybrydowy, nie zamierzam jednak rezygnować z mojej słabości. Czuje się szczęśliwa, robiąc to co dyktuje mi serce. Oczywiście, nie robię tego interesownie, miło jest jednak usłyszeć słowo „dziękuję” lub poczuć ciepło odwzajemnianego spojrzenia. Bywa, że na swojej drodze spotykam seniorów rodem z kina grozy, których aparycja i niechęć do innych osób ma za zadanie skutecznie powstrzymać mnie przed okazaną życzliwością. Nie zniechęcam się jednak. Bycie dobrym i miłym to najcudowniejsza forma egoizmu, dajesz coś innym, a jeszcze więcej otrzymujesz sama.

Babcia na medal

Powyższe zdjęcie, to śp. sławna babcia Betty. Miała tyle zapału do życia, uśmiechu i pozytywnej energii, że wiele młodych, zgnuśniałych, wiecznie narzekających osób mogłoby czerpać z Niej wzór do naśladowana. Chciałabym kiedyś być właśnie taka jak ona, pełna wigoru, uśmiechu i niegasnącego optymizmu. Umierała na raka, a potrafiła wygłupiać się do obiektywu fotograficznego obsługiwanego przez ukochanego wnuka. Ktoś powie, „na starość dziecinniejemy, to własnie ten efekt”. Jeśli tak jest, marzę o tym, by w trakcie przeżywania sędziwego wieku otaczać się osobami, które mają dla mnie czas i kochają moje starcze szaleństwa i fanaberie. Starość w pewien bardzo specyficzny sposób uwidacznia nasze wady i zalety podkreślając nasze usposobienie do życia, które dojrzewa na przestrzeni lat. Jeśli dzisiaj czujesz się samotna, (nie sama, lecz samotna) istnieje wielkie prawdopodobieństwo, że za 40 lat nikt nie będzie w stanie zaciągnąć Cię na integracyjny wieczorek towarzyski. Każda obecnie przeżywana chwila determinuje to jaka będziesz w przyszłości, co będzie Cię wzruszało, a co raniło. Każdy dzień przybliża Cię do mety, do dnia kiedy Twoje życie zgaśnie, pozostawiając za Tobą wyłącznie wspomnienia bliskich, rzeczy materialne, fotografie. Warto zrobić wszystko co możliwe z naszym życiem, aby płomień który kiedyś po sobie pozostawimy palił się jak najdłużej.

Babcia Justek

Często wyobrażam sobie siebie za około 40 lat i jestem prawie pewna, że jeśli dane mi będzie żyć, ciesząc się  pełnią władz umysłowych, będę malowała swoje usta różową szminką. To nic, że prawdopodobnie wyjadę poza ich kontur. To nadal będę ja. Kontrola wizerunku nie będzie już taka dokładna i precyzyjna, ręka nie uniesie ciężaru wykonania precyzyjnej kreski eyelinerem, lecz to nadal będę ja. Dobrym pomysłem ułatwiającym poranny makijaż byłyby pieczątki kosmetyczne, przeznaczone dla kobiet z deficytem równowagi i wzroku, tak by było szybko i elegancko. Jeden stempelek i makijaż oczu wykonany, prawdopodobnie ku uciesze moich wnucząt i koleżanek z Uniwersytetu X wieku. Podejrzewam, że będę też robiła plamy z bronzera w nieodpowiednim miejscu, kości staną się zapadnięte i wdzięcznie zmienią swe położenie. Róż na polikach stanie się kosmetykiem zakazanym, a ja z zawadiackim uśmiechem na ustach będę dodawała moim pysiom, soczystych, kolorowych plam. To nadal będę ja. Konturowanie? To dopiero będzie wyzwanie dla pędzla, gdyż z wiekiem nasze nosy staja się wydłużone, sprawiając wrażenie kartoflanych i pyrkatych. Czy ta chrząstka musi posiadać właściwości rozciągające właśnie w tym miejscu? Czy natura nie mogła wydłużyć nam na przykład nóg? Na starość rozrasta się również tkanka uszna, strach się bać.  W chwili obecnej mam się czym pochwalić, mam jednak nadzieję, że z biegiem lat, nie będę odbierała szumów komunikacyjnych z miast oddalonych o 15 kilometrów. Z upływem czasu podobno kurczy się szczęka i tutaj ponownie nie widzę korzyści, no chyba, że mniejsza szczęka = mniejsza żuchwa = mniejsza powierzchnia dla jedzenia = mniejsze kęsy = zgrabna sylwetka. Istnienie wielce prawdopodobna szansa, że doczekamy się wymarzonych wymiarów.

Ty i ja

Ile to czasu musi upłynąć nim każdy z nas będzie mógł tego doświadczyć?Czy będzie nam dane by móc popatrzeć w lustro i zobaczyć we własnych oczach zmęczony i przybladły błysk życia? Ile musimy przeżyć chwil radosnych, smutnych, wątpliwych, by poczuć na swej twarzy upływ lat i emocji? To nadal będziemy my. Nie denerwujmy się więc, gdy babcia lub dziadek prowadzą samochód z prędkością 30 k/h ze stale włączonym kierunkowskazem, chociaż nigdy nie mają w planach skrętu. Nie denerwujmy się jeśli przejście przez pasy trwa dłużej niż spacer po molo w Sopocie. Widząc ludzi starszych, przeglądajmy się w nich, poczujmy wyrozumiałość, cierpliwość i szacunek. Jeśli będzie nam dane doczekać takich chwil, z uśmiechem na ustach spotkamy się na Blog Senior Conference, by porównywać ilość zmarszczek, zrecenzować trwałość kremów do protez oraz porównać jakość i wytrzymałość laski rehabilitacyjnej. Prowadzić bloga przez 40 lat, to byłoby coś! Justekmakemesmile brzmi mało sędziwie, lecz to nadal będę ja. Mam nadzieję.

 Zadbaj o komfort starości już dziś, z każdego dnia  wyciskaj maksimum, okazując innym życzliwość i szacunek.  Justek

Mizofonia, to nerwowa reakcja organizmu na otaczające naszą przestrzeń życiową dźwięki. Dźwięki, które denerwują, irytują, doprowadzają do ataku furii oraz skłaniają do popełniania przestępstw. Pora roku jaką jest lato, obfituje w iście zacne perełki w zakresie mizofonii. To istna plejada cudowności i dźwiękowych frykasów, które umilają i uatrakcyjniają letni odpoczynek, dodając naszej twarzy kolejnej oznaki zafrasowania i złości – lwiej zmarszczki.

Dmuchańce

Czyli wszystkie odmiany dmuchanych zabawek. Koła ratunkowe, realnych wymiarów krokodyle, powietrzne fotele zabawki, skrzydła ratunkowe, no i król wszystkich plaż – materac dmuchany. Chcesz odpocząć, delektować się błogą ciszą, ale nie, nie będziesz! Bo właśnie tuż obok Ciebie, pewien pan, leżąc na materacu uskutecznia procedurę pod tytułem „wiercę się i nie wiem kiedy skończę”. Modlisz się, aby zlitował się nad Tobą i popłynął, hen, hen daleko, ale przykro mi bardzo. Dla niego materac to kocyk, na którym przeleży cały urlop, kręcąc się i wiercąc, strzelając skutecznie tworzywem pvc niczym zawodowiec na strzelnicy. By Cię dobić, mam jeszcze coś specjalnego na dokładkę. Materac to nie wszystko, co wpływa na cierpienie Twoich biednych uszu. Wyobraź sobie koło ratunkowe dla dzieci o średnicy 91 centymetrów i umięśnioną kobietę o masie 91 kilogramów. Ona jeszcze nie wie jak, ale to zrobi. Usiądzie wygodnie na dmuchanym kółeczku i będzie go usilnie maltretowała do utraty powietrza i Twojej cierpliwości. To nic, że sugerowany wiek użytkownika owego dmuchańca to 10 lat, ona wie jak upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Siedzi na miękkim i czuje się młodsza.

Żar tropików

Nie da się ukryć, gdy jest gorąco a żar leje się z nieba, zakładanie butów zabudowanych to zamach na nasze zdrowie i higienę osobistą. Latem króluje jeden, cudowny model – klapek. I nie było by nic złego w przytoczonym klapku, gdyby nie fakt, że dźwięk klapania męskiej, mało przystojnej stopy połączony z olejkiem do opalania, poślizgiem wody i piachu – to jest obraz zawierający zbyt wiele wrażeń. Wyobraź sobie maraton facetów w klapkach-japonkach w trakcie upałów, podążających przez plażę krokiem gladiatora. Już na samą myśl bolą uszy. Oczy zresztą też.

Bzzzzzzzz

Nie ma chyba na świecie osoby, która jest w stanie zaakceptować natrętną muchę, która swoim wścibstwem wygrywa z ciekawskim paparazzi. Lata, bzyczy, siada, lata, bzyczy, siada i tak godzinami. Jednak sama mucha to nie wszystko, ciekawsza i jednocześnie mniej przyjemna dla uszu, jest reakcja  człowieka, którego ta mucha atakuje. Odgłosy wielokrotnych klapsów wymierzanych w ręce i nogi, tysięczne wołania „co za mucha”, „co za uparta mucha”, „weź tą muchę”, „poszła w diabły, sio”.  Masz ochotę podjeść i sama ją złapać, zrobić wszystko by przeniosła się w inne rejony, byle by tylko nie słuchać tych wzdychań i monotematycznych komentarzy.

 Kuszenie

Sezon  bikini w pełni, starasz się trzymać linię, unikasz tuczących potraw. Przed chwilą ominęłaś szerokim łukiem  budkę z pachnącymi frytkami – jesteś z siebie dumna. Ćwiczenie silnej woli to korzyść, ale co za dużo to niezdrowo. Gdy po raz setny jednego dnia słyszysz tekst „lody, lody, dla ochłody” – masz ochotę wykupić je wszystkie, rozdać innym plażowiczom i zapłacić panu premię, by już tu nie wracał i poszedł w inną stronę.

Morska syrena

Nie bez powodu syrenka to postać kobieca. Ta  gracja i szyk w trakcie wskakiwania do wody, subtelne pląsy, eleganckie zanurzenia w morskich głębinach. Szał. W tym miejscu dochodzimy do sedna sprawy. Być może mężczyźni rekompensują sobie ową lukę w bajkowym świecie, gdyż „pan syren” to postać obarczona wakatem. W trakcie wakacyjnego wypoczynku, możemy obserwować nieco ubogą i zmodyfikowaną wersję skoku męskiej syreny, która głośno przeżywa zetknięcie z wodą, krzyczą „aaaaaaaaaaaa”, ‚eeeeeeeeeeeeeee”, „łeeeeeeeeeeeeeee”, „łaaaaaaooo”. Okrzyki te są zazwyczaj połączone z kilkukrotnym poklepywaniem się po mokrym torsie.  Dlaczego? Nie wiadomo. Istny Tarzan w wersji plażowej.

Nie ważne jakie dźwięki Cię denerwują, istotne jest to, jakimi Ty irytujesz innych. Justek

Szybko, bezboleśnie? Jeśli chcesz się zabić, musisz zapomnieć o tych dwóch słowach. To będzie bolało i będzie trwało – to nieuniknione. Nie ma nic za darmo, nawet dla odebrania sobie własnego życia musisz coś poświęcić. Poświęcisz osoby, które oddałyby własne życie, aby móc uratować Twoje – dasz im w prezencie przeszywający ból. Poświęcisz czas osób, które będą godzinami wspominały Twoją twarz, łkając w sercu z tęsknoty za Twoim głosem, wzrokiem, uśmiechem – dasz im w prezencie bezradność.

Chwila, kiedy chciałam umrzeć

Pewnej słonecznej  wiosny,  kiedy byłam piękna i młoda, a w blasku mojej cery mogło przeglądać się stado dzikich baranów, zapragnęłam zerwać raz na zawsze z obowiązkiem szkolnym. Przez grzeczność i uczciwość kobiecą, nadmienię, że to było dawno, dawno temu. Na co mi szkoła i narzucone normy zachowania i dyscypliny? Jak cera gładka, oko wyraziste, nie ma drugiego podbródka to  żyje się swobodnie i luzacko. Człowiek nie myśli o tym co będzie, carpe diem, bajo-bongo, coco-jambo i do przodu. Niestety, szybko okazało się, że to nie jest takie proste. Powzięłam więc plan, by chodzić do szkoły w kratkę i unikać wszystkiego co się da. Innymi słowy chciałam wagarować wybiórczo. Czyniłam cuda, łącznie z nabijaniem gorączki za pomocą kaloryfera i żarówki. No ale chwila, kiedy zjadłam surowego ziemniaka, przegryzając go łyżką proszku do pieczenia, stała się momentem kulminacyjnym w mojej karierze gastrologicznej. Upragniona gorączka nie nadchodziła a ja chciałam umrzeć, szybko i bezboleśnie. Najlepiej śmiercią natychmiastową, poprzez wciśnięcie guzika, coś w stylu Inspektora Gadżeta. Na szczęście przeżyłam, a jedyne co mi pozostało z tej historii, to niechęć do ziemniaków i  pieczenia ciast na bazie proszku, ale to chyba zrozumiałe.

Smak życia

W swoim życiu napotkasz niezliczone ilości „dań” o smaku surowego ziemniaka, przyprawionego proszkiem do pieczenia. To mieszanka wybuchowa, która podnosi grzywkę, nawet tej, której w rzeczywistości nie ma.  Będzie Ci źle, będzie Ci niedobrze,  ale co to za śmierć w konwulsjach, z totalnie obrzydliwym smakiem w ustach?  Wypluj to niesmaczne”danie”, przepłucz usta i żyj. Masz jeszcze tyle „potraw” do spróbowania. Na Twoim talerzu życia, pojawia się wiele zgniłych i przeterminowanych propozycji, nie obwiniaj się, jeśli spróbowałeś tego co niesmaczne. To nie wstyd popełniać błędy, nie myli się ten co nic nie robi. Wiem, pomyślisz, że zwariowałam. Myślisz o samobójstwie, chcesz mieć święty spokój, ale pomyśl przez chwile, Twoje życie ma smak. Być może jest zgorzkniały i  cierpki, bez wyrazu, ale jest! Masz do dyspozycji „przyprawy”, które je odmienią, zmieniając aromat i doznania Twojego smutnego serca. Nie ma problemu z którego nie da się wyjść, nie ma też potrawy, której nie możesz spróbować. Wszystko jest dla Ciebie. Wystarczy, że wyciągniesz rękę, na którą czeka wiele osób, chcąc ją chwycić i przytulić. Nie musisz radzić sobie z tym sam. Znasz to uczucie, kiedy kanapka z pomidorem zrobiona przez kogoś innego, smakuje zupełnie inaczej, niż ta, którą sam sobie zaserwowałeś? Poddałam Ci pomysł jak sprytnie wykorzystać domowników. A teraz Ty sprytnie wykorzystaj szansę, jaką daje Ci życie. Daj sobie i swojemu istnieniu szansę, szansę na to by poczuć na nowo głód i pragnienie życia. To dla Ciebie…

116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym
22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna
116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”
800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej

Nie ma istotnego powodu, dla którego warto umierać. Są za to tysiące ważnych by chcieć żyć. Justek